ดวงตะวันส่องฉาย (ผู้หญิงเลี้ยวซ้าย ผู้ชายเลี้ยวขวา)

ดวงตะวันส่องฉาย (ผู้หญิงเลี้ยวซ้าย ผู้ชายเลี้ยวขวา)
เรื่องและภาพโดย Jimmy Liao
แปลโดย ‘ปราย พันแสง

“เธอชอบไปทางซ้าย เขาชอบไปทางขวา เขาและเธอไม่เคยได้เจอกันเลย”

ท่ามกลางผู้คนมากมาย แต่เธอและเขากลับรู้สึกว่างเปล่า ซึ่งชีวิตของทั้งคู่คงดำเนินไปไม่ต่างจากวันก่อนหน้า ถ้าหากโชคชะตาไม่ได้หมุนวนให้ทั้งเธอและเขามาเจอกันในวันที่ 22 ธันวาคม … วันเดียวที่ทั้งคู่จะได้สัมผัสไออุ่นจากดวงตะวันที่สาดแสงมาทลายน้ำแข็งที่เกาะกินหัวใจ

“A Chance of Sunshine” หรือ “Turn Left, Turn Right” เป็นหนังสือภาพของนักวาดภาพประกอบชื่อดังชาวไต้หวัน Jimmy Liao (จิมมี่ เลี่ยว) ซึ่งปีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อปี 1999 และยังคงได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก โดยมีการนำเรื่องราวมาดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ในปี 2003 ที่นำแสดงโดยนักแสดงญี่ปุ่น ทาเคชิ คาเนชิโร และนักแสดงชาวฮ่องกง เหลียงหย่งฉี (Gigi Leung)

ภายใน 100 หน้ากระดาษ ผู้อ่านจะได้เห็นชีวิตของคนแปลกหน้าสองคนที่คล้ายกันและมีหลายสิ่งที่เชื่อมโยงกัน แต่กลับสวนกันไปมาด้วยความบังเอิญต่างๆ และก็คงเป็นความบังเอิญอีกเช่นกันที่ทำให้ทั้งคู่ได้ใช้เวลาอันมีค่าด้วยกันเพียงวันเดียว ก่อนจะพลัดพรากจากกันอีกครั้งอย่างทรมานกว่าเดิม

ลายเส้นที่เป็นเอกลักษณ์ของจิมมี่ รวมถึงการจัดองค์ประกอบภาพอย่างชาญฉลาด ทำให้ยากจะละสายตาจากหนังสือได้ ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์เศร้า เหงา หรือสุข ผู้อ่านก็สามารถรับรู้ได้ดี และยังสนุกที่จะค้นหาว่าตัวละครหลักไปแอบซ่อนอยู่ที่ใดในหมู่คนมากมายของแต่ละฉาก นอกจากนั้นหากสังเกตแต่ละภาพดีๆ ก็จะเห็นความเชื่อมโยงระหว่างเธอและเขา เช่น ข้าวของเครื่องใช้ในห้องนอน หรืออากัปกิริยาต่างๆ ที่สอดรับประสานกันอยู่ รวมถึงการแฝงนัยยะในแต่ละภาพที่ทำให้ผู้อ่านสามารถคาดเดาได้ว่าความสัมพันธ์นี้จะดำเนินไปในทิศทางไหน จะมีอุปสรรคมาขวางกั้นเขาและเธออีกหรือไม่

แม้ภาพจะสามารถเล่าเรื่องราวให้เข้าใจได้อยู่แล้วและมีความเป็นสากล แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าข้อความสั้นๆ ที่มาประกอบนั้นยิ่งเสริมให้หนังสือเล่มนี้มีเสน่ห์มากขึ้น ซึ่งในฉบับภาษาไทยนี้ ‘ปราย พันแสง ก็แปลได้ดีและไม่ทำให้รู้สึกสะดุดเวลาอ่าน ยิ่งอ่านออกเสียงแล้วจะยิ่งรู้สึกเข้าถึงอารมณ์ในเรื่อง

อาจดูขี้โกงเล็กน้อยที่เลือกเอาหนังสือภาพมาอ่านประเดิมโปรเจกต์ #แก้วตาอ่าน แต่ก็รู้สึกว่าต้องอ่านจบแน่ๆ เลยขอเสริมสร้างกำลังใจตัวเองด้วยเล่มที่อ่านไม่ยากก่อนแล้วกัน ซึ่งเราก็รู้จัก “A Chance of Sunshine” มานานแล้ว และเคยดูหนังมาแล้วเช่นกัน แต่เพิ่งหาซื้อหนังสือภาพได้ไม่กี่ปีนี้เอง (ตอนแรกอยากได้ภาษาอังกฤษแต่หายากมากและแพง) ซึ่งไม่ว่าจะหยิบมาอ่านกี่ครั้งก็ยังประทับใจอยู่เสมอกับเรื่องราวของคนในเมืองใหญ่ที่ไม่น่าจะได้เจอกัน แต่กลับได้พบกันและได้มีช่วงเวลาที่ดีร่วมกัน โดยทั้งคู่ก็ยังคงความรู้สึกนั้นไว้แม้เวลาจะผ่านไปแรมปี ซึ่งพอมาอ่านตอนนี้ก็รู้สึกว่าเข้าใจอะไรมากขึ้นและได้เห็นอีกมุมมองที่ไม่เคยคิดมาก่อน

… จนกว่าจะถึงฤดูใบไม้ผลิ

แก้วตา
10.02.17